Azaltmak istiyordu toprağın yükünü ölümle;
Bu ruh, bu bedende, bu sıkışıklığa isyan eder oldu.
Önceleri sessizce, yavaş yavaş, sonra zamana kaptırdı kendini..
Kendi kendini kovalamaya başladı.
Koştu..düştü..dizleri kanadı..kana kana sevdi..
Kahkahalarla güldü; mutlu oldu.
Buram buram yandı; acı çekti.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta