sükunete ermiş o hilkat garibeli Kavakların aşkıyla sırtımı dayadım çapakçurun kalbine
iblisin beni kendinden kovduduğundan beri
her gece esrik gözlerime yasin okuyarak
kalbimi okşayan uzun sakallı adamların
damağındaki dua tadıyla başını yasladım kahıra dik uzanan karlıovanın cüzamlı dağlarına
beni affedin ey kuzulara kutsi kitap okuyan mahçup esmer inkar edilmiş dağ çocuklarım
yorgun yağız kısrakların sırtlarında akşarn üstleri topraklı evlere dönen eke kadınların yol kenarkanında topladıklan çalılarla yakacağım batıl kasketimi
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta