Rivariya Beykoz'un Son Koz Konuğu

Zaman boyutlu tin yolculuğu boğazda boğazlamaya kalkanlara fırsat mı olacaktı!
Bilseydim kudretinden sual edilmeyecek yaratıcımdan dualarımı da alır gelirdim!
İçi doğuştan dualı biriydim.

Ahbapsızlığın tinime topladığı ecinnilerin ecinniyeler ile davasında günahkar oluşlarına gözcü mekan gibiydim .

Yollar dev bir yılan gibi ilerliyordu
Ürkmediğimi yanında olmayan kimseye anlatamıyordum
Yanımda kimse ihtiyacı olduğundan değil, sırrı mı saklama zorluğundan

Üzerine üzerine yürüdüğüm sürüngenin canavar hali manzarayı görüp bilinç etmeme izin vermiyordu

Gece, karanlığına benzemiyordu yurdun üzerine çöken kâbus
Fark edemeyenlerin tümünü fark ediyordum.

Kendi huzurumdan çekildiğimi bildiğim tüm anlarım böyleydi
Tedirginliği bildiğim halde öğrenmiyor ve öğretmiyordum
Yaşam korku yasak dedirtiyordu

Gidici olanın dönüşü yoktu
Yükselişin salimen çıktım merdiveninden

Timsah kovucu sözleri hiç unutmadım
Çocukluğumda toplayıp biriktirmiştim o yaşta!

İçine kinlerin gireceği ibreti bir töz sır katliam hazırlığını Anadolu itina ile yapıyordu
Kinler de itina ile hazırlanıyordu

Gökyüzünün boş olduğu gökyüzünden görülebilirdi
Yeryüzünde terten bakabilen baktırabilen onun dışında kimse yok gibiydi

O günlerde bir benu kuşuna takılı kaldım
Karadeniz'in boğazı yakınımdı

Beykoz balıkçıl boğazı
RivaRiya rüya boşluğunu nasıl atlardım

Birden yol bitti
Gözlerim beton çıbanlar ile doldu
Riva o gün gözümün önünde öldü

Çan eğrisi villaları önünde durdum
Binbir gece masalları gibiydi Beykoz ve konukları

RivaRiya Beykoz bana daha ne yapabilirdi
Gün 12 Eylül 2012 olana kadar
Kendimi kılıktan kılığa sırrım saklı kalsın diye sokmuştum
Kurtuldum
Yurtta zulme esir düşen ne kadar masum can varsa onlara kurtuluş umudu böyle oldum.

♾️▪️Önder Karaçay ▪️♾️