Rıdvan Cankiç Şiirleri - Şair Rıdvan Cankiç

Bana gelirken içini de getirir misin?
Ne mi yapacağım?
Kendimi içinden çıkaracağım ki,
Bir gün ben ölürsem üzülme diye.

Bir ateş vardır ya.
Hani kimseyi ısıtmaz.
Kimseye görünmez.
Kimseyi aydınlatmaz.
Ama seni içten içe YAKAR

Aslında ben sana çok yakışırdım
Yanında gören de kıskanırdı.
Aslında benim aşkım da sana yakışırdı.
Sana aşık olduğumu gören seni kıskanırdı
Seni öpmemi sana dokunmamı o kadar severdin ki
Herkes kendisinde seni bulurdu

Zamanla yapmam dediği şeyleri yapar insan.
Bazen sever ve sevdiğini kıskanır,
Kıskanınca kötü düşünceler geçer kalbinden…
Gün ışığına taşımak istemez kalbini
Gece hesap yapar
Gece özür diler

Bugün yolda yürüyordum
Ve çok garip bir şey oldu.
Seninle birlikte yürüdüğümüzü hayal ettim.
Aslında sen yoktun henüz.
Ama ben gene de seni hayal ettim.
Sonra elime baktım, bomboştu.

Masallarda bana çok yakın duruyorsun.
Öyle ki,
Sanki bizim için yazılmış bir masalın kahramanlarıyız.
Şiirlerde bana daha yakınsın,
Çünkü her satırda gittiğin o gün var.
Gerçekte hangisi olmak isterdim bilmiyorum.

Yokluğunu içmek ve bitirmek isterim.
Benden sonra seni sevenler
Senin yokluğuna susamasınlar diye...

Rıdvan Cankiç

Isınmak ellerimi sobanın üzerine yaklaştırdığım o günler,
O çocuk günler,
O çocuk yıllar.
Tek sıkıntım sabaya odun, kömür taşımak olan o günler.
Haberiniz olsun
Sizi çok özlüyorum.

Gözlerim siyah bakar.
Korkana karanlık,
Kormayana hüzün,
Uzaktan bakana da asalettir...

Rıdvan Cankiç

Siz hep kavga edin...
Siz hep birbirinize güvenmeyin..
Siz hep "acaba" deyin...
Siz hep "ben" deyin..
Siz hep "ya onlar" deyin...
Ya da siz iyisi mi,