Bu Raskovun doğduğudur
şimdi bu silahı şakağına ateşliyorsun, dikkat et, alnına değil, şakağına
o sırada ben çocukluğunda duyduğun bir ses gibi
yerimden kalkıp, kulağından akıyorum
ve sen ömrünün sonunda, yalnız kapıyı çarpan annenin sesini görüyorsun
annen kapıyı çarpmıyor, annen kapıları hiç çarpmazdı
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta