Revamıydı Bana Yaptığın Şiiri - Serpil K ...

Revamıydı Bu Bana

Yaralarımı deşme,
Acıma tuz basma.
Beni benimle bırak,
Belli ki bensiz mutlusun şimdi.
Arayıp da yeniden umutlandırma,
Kapat bize dair sayfayı,
Eğer umut vaat etmiyorsan.

Geceler boyu ağladım,
Kanayan yüreğime “sessiz ol” dedim,
Yüzüme sahte maskeler taktım,
Polyannacılık oynadım kendi kendime.

Şimdi neden yazıyor, neden arıyorsun?
Derbeder olmuş yüreğimi,
Hüzünle bakan gözlerimi
Görmek için mi,
Yoksa gerçekten pişman olup
“Dön bana” demek için mi sevdiceğim?

Seninle baharı yaşarken
Çığ düştü yüreğimin tam ortasına.
Sessizliğin konuştu,
Söz bitti, kavga bitti.
Ve sen, sebepsiz yere gittin…

Sensizliğin ortasında kaldım,
Terk edilmiş bir kedi yavrusu gibi.
Söyle, revamıydı bu bana yaptığın?
Hangi kitaba sığar bu haksızlık?
Geçtim adamlığa,
Sığar mı yaptığın?

Bir veda bile etmedin,
Bir bakış, bir söz çok muydu?
Ben senden giderken değil,
Sen susarken eksildim.

Şimdi sustum…
Ne affım var, ne bedduam sana.
Sadece kalbimin rafına koydum seni,
Ne sevdim diyebildim artık,
Ne de unutabildim tam anlamıyla…

NOT:
Bazen sessizlik, en derin vedadır…
Ve en çok sustuklarımız yakar içimizi.