Ressam ve kırık aynası

Dün tabloda gördüm yüzünü,
yüzümle karışmış,
yarısı tamamlanmamış.

Fırça sanki bizden utanmış,
boyayı yarıda bırakmış.
Sanki ressam,
bizim hikâyemizi anlamış.

Sordum kendime,
neden bu resim yarım diye…

Sonra döndüm baktım geçmişe;
gördüm ki
biz yarım kalmışız.

Bir yanımız ışık,
bir yanımız gölge.
Biz, hiçbir zaman
tamamlanmamış bir cümle gibi
dudağımızda asılı kalmışız;
söylesek yanacak,
sussak yok olacak bir kelime gibi.

Ve şimdi,
kırık bir aynada kırk yüz gibiyiz;
her parçada biraz sen,
her parçada biraz ben…
Ben kendime bakarken bile
hep senden eksiliyorum,
hep sende tanıyorum benliğimi.

biliyorum,
kırık bir aynayı
birleştirmeye çalışıyorum sanki.
parçalar kesiyor elimizi,
ve biz asla
bir yüz olamıyoruz,
Eski sevgimiz gibi.

M.