Resmiye Mümün Şiirleri - Şair Resmiye Mümün

Bu denli hızlı kaçışın kimdendir
Benden uzak olan yerin nerdedir
Beni sevmediğin doğru değildir
Ne yazık ki çok geç anlayacaksın

Büyük aşklar mucize eseridir

Yeter artık bitsin bütün kavgalar
İnsanlar birbirini hiç kırmasın
Dil yarası acı yetmez ilaçlar
Ağızlar kapansın, hiç konuşmasın

Yeter artık bitsin çirkin yalanlar

Her gecenin ardından güneş çıkar
Kara kış güzel bahara yol açar
Yağmurlar toprağa bereket saçar
Bu da gelir geçer, dayan yüreğim!

Gözyaşı bir nimet, gülmekse ödül

Yine dolaştım serseriler gibi
Sokaklar sensiz bitip tükenmedi
Her anıya bir efsane adadım
Her anda ölümsüzlüğü yaşadım

Parkları gezdim beraberiz gibi

Kır kalbimi paramparça, acıma
Ben toplarım gene kırıklarımı
En ağır darbeyi indir sırtıma
Ben atarım gene vurgunlarımı.

Deli fırtına gibi çık karşıma

Ah annem,
Bu mektupla seni üzmek istemezdim
Ama içimi dökmeyi çok özledim
Benim tek sırdaşım kalemim; sen de bilirsin
Eğer canını sıktıysam, çok özür dilerim!

Kara gurbet gene başımda bela
Gözümde duman duman tüter sıla
Gizli gizli ağlarım nazlı yara
Hasret sancısı yerleşti canıma

Vakit geldi çattı anam arkamda

Bir köylü kızın hikayesi

Bir çırpıda hayallerini yıkmış
Ufacık bir bavula sığdırmış
Bir veda bakışı bile yapmamış
Köyünü terketmiş güzel Selime

Kaç kez yanıldım, aşka kurban oldum
İki yüzlü sahtekara kul oldum
Paramparça kırıldım, çöplük oldum
Kızgın çöllere kül gibi savruldum.

Kaç kez vuruldum, ala ceylan oldum

Kara talihime inatlık etsem
Dağa, taşa acı sitemler etsem
Alıp başımı uzaklara gitsem
Ayaklarım durmaz gelirim sana.

Peygamber çiçekleri toplamasam