sönmek bilmeyen yüreğimin kor ateşinde, demini almış koyu bir yalnızlık tadında yazıyorum sana..seninle çekilmiş bi fotoğrafımız yoktu koyacak alınma sakın..ama kanayan cümlelerin arasına senden sonra dinmek bilmeyen Feryatlarımı sıkıştırdım.Okurken duyarsın belki.Bir de giderken bende unuttuğun çocuksu gülüşlerinle süsledim kenarlarını bakarken hatırlarsın diye.
Ama sana birşey itiraf edeyim mi?
ben ilk defa ağladım bu gece...
dokunurken hissedersin belki parmaklarının ucundaki ıslaklığı.ama olsun sen yinede ağlama okurken olur mu??
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta