rengi olmayan renge bakıyorum akşamdan beri. insanın kendi soluğunda kulaç atması ne zordur. içimden bir ses kapıyı göstererek 'çık dışarı!,diye bağırıyor. şimdi dışarıdayım ve görüyorum öldüğümü.
yokluğum dal budak salıyor.nereye serpilirim ? bu benim bilgim dışında gelişecek.
şimdi rengi olmayan renk bana bakıyor. benim iç denizimdi soluğum,kurudu.
kimdir beni kapıda karşılayan?
sol yanımdaki tayı bağlayabilecek biri vardır mutlaka.
gece yel tutmadan tenimi bir rüyaya sığınmam da olanaksız...
Bana '' Gerçeğin çoğu zaman büyük bölümü kurgularımızla örtülmüş haliyle karşımıza çıkar'' diyen ah Ricardo Piglia ! Beni nerede görmüştün?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta