Bu ülkeye milletimin garip bir âşinâlığı
Tanzimât aydınlarının isterik bir mübtelâlığı
vardır...
Hatırlamalı Temmuz 1789u ki;
nefesleri kokan, öfkeleri burnunda
bebeleri sırtlarında, elleri çekiç ve örs tutan
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta