Recep Uslu Şiirleri - Şair Recep Uslu

Yatmış yatağa uzanmış kolunu da kaldırmış
Bacakları açıkmış,meydana çıkmış
Laleler sümbüller,sümbüller laleler

Yanına vardım oturdum,sorgu sual eyledim
Gel dedim sen de bana var dedim

İnsan olur insan bilir kendini
İnsan olur bulamaz ki dengini
Bana sorar başındaki derdini
Ben kendi derdime çare miyimki..

Dinlemez ama ezanı beğenmez

Gençliğimde
Bahar gelirken
Çiçekler açar
Kuşlar öter
Çimenler çıkar
Kuzular meler di.

Aşkla beraber ihanette doğmuş
İhanetle beraber kıskançlık
………..
Kıskanmış Smyrna’yı, Afrodit
Laneti üzerine olmuş
Aşıkmış babasına Smyrna

Bir tanemsin nargilem,
Benim çekilmez çilem
Ben seni nasıl sevem..
Ne bilem?

Dikenimsin..

Ah be Utkan
Sevgim Şükran’a değil sana
Öyle bir şiir yazdırdın bana

Ah be Utkan
Bir gün bile ayrılsan

Yavrum,sen doğdun
Açıldı gözlerin
Mis gibi kokardı gerdan.
Ağladıkça bazen
Üzüntüden ve telaştan erirdi yüreğim.

Eski tarihlerde Anadolu’da pek çok seyyahlar dolaşırmış.Köy köy,şehir şehir gezerek insanlarla tanışır,öğrendiklerini gittikleri diğer yerlerde anlatırlarmış.Selçuklular zamanında bu tip insanlar için kolay gezsinler diye hanlar yaptırılmış buralarda bedava hizmetler verilmiş.Pek çok kültür bu sayede zamanımıza kadar ulaşmış.
Padişahlar,padişah oğulları,melikler,vezirler,paşalar ve benzeri büyük zatta tebdili kıyafet eder halkının arasına katılır nasıl yaşıyorlar,hayatlarından memnunlar mı diye gezer kontrol ederlermiş.İşte böyle bir günde padişahın genç oğlu memleketini geziye çıkmış.Elinde çıkını derviş misali gezerken yaşlı bir amcaya rastlamış:
-Selamın aleyküm amca yolculuk ne yana?
-Aleyküm selam böyle yol boyu gidiyorum.
-Beraber yürüyelim istersen?
-Neden olmasın yol herkese açık.

Sıraya koyup ses vermemiş
Beni dünya dinleye
Meshep edip el vermemiş
Sazım inim inim inleye

Boy verip soy vermemiş

İnançla camilere geliriz
Ramazanı hemen bitiririz
Bayramı da beri getiririz
Şükretmeyi çok iyi biliriz.

İnancımız var yüreğimizde