Rahmetle Örülmüş Ufuklar

Karanlıklar çekilirken secdenin göğsünden,
ufka doğru bir nur sızar sessizce.
Gözyaşından dövülmüş sabırla,
bir ümmetin duası
göğe yükselir,
rahmet olup iner yeryüzüne.

Ey sabahı gözleyen mahzun kalpler!
Ey her gecede bir ümidi saklayanlar!
Sizin suskunluğunuzda
rahmetin ilk hecesi vardır.
Ve o hece,
dünyayı değiştiren kelâma dönüşür bir gün.

Bir yetimin başında esen rüzgâr,
bir annenin dilinden dökülen "Ya Rab",
bir mazlumun alnındaki yara...
Hepsiyle örülür o ufuk.
Rahmet,
yalnızca gökten değil,
sabreden gönüllerden de iner.

Ve bil ki Üstadım:
Her gözyaşı,
rahmetin ilk tanesidir.
Her alın,
rahmetin çadırıdır yeryüzünde.
Ve ümmet,
rahmetle nefes alır.
Rahmetle ayağa kalkar.
Rahmetle yeniden dirilir.

Ey ümmetin kalbinde filizlenen diriliş!
Sende yazılıdır sabır,
sende saklıdır zafer.
Çünkü senin yolun,
rahmetle örülmüştür.