Rahmetin İzinde Şiiri - Züleyha Aktaş

Rahmetin İzinde

Bir geceydi… Gök susmuş, yer dile gelmişti;
Her zerre “Ya Habîb Allah” diye inlemişti.
Karanlığın kalbinden bir nur yükselmişti:
Doğdu rahmet güneşi, yâ Muhammed Mustafa.

Gecenin kalbinde gül açtı, kokusu iman;
Melekler saf tutarken semalarda ezan.
Bir ses yankılandı: “Ümmetin olsun cihan!”
Kainatın özüsün, yâ Muhammed Mustafa.

Kisra’nın sarayında taşlar dile gelirdi;
Save gölü kururken umutlar yeşerirdi.
Bir bebek secdedeydi, âlem sevinç erirdi;
Sen geldin, nur yüzlüm, yâ Muhammed Mustafa.

Yıldızlar kandil olup yoluna dizilmişti;
Her yürek senin aşkınla temizlenmişti.
Cennet bile senin nurunla süslenmişti;
Sonsuzun rehberisin, yâ Muhammed Mustafa.

Mi’râcın zirvesinde sustu bütün melekler;
Yalnız sen yürüdün Hakk’a, âşıklar titrer.
Bir ümmet bekler seni, yürekleri seher;
Affınla çağır bizi, yâ Muhammed Mustafa.

Gözümde her ışık sen, gönlümde her nefesin;
Sensiz geçmez bu ömür, sensin ruh nefesim.
Şefaatinle arınsın günahkâr hevesim;
Canım sana kurban, yâ Muhammed Mustafa.

Her gönül senin nurunla aydınlanır;
Her nefes senin aşkınla canlanır.
Şefaatimle yol bulur ömürler;
Canımız sana feda, yâ Muhammed Mustafa,
Canımız sana kurban, yâ Muhammed Mustafa.

✍️🏻Nûrferah / Züleyha AKTAŞ
Tarih: 31/10/2025
Saat: 05:54