Bir zamanlar - Yerküresi
Rabbi kılsaydım âşina, nefsimde tât beklemezdim
Dâmu alevinden başka, gayri imdât beklemezdim
Ne hâletmiş, gölgelenmiş nârında şu nefsim benim
Ateş sarmış yüreğimden bunca feryâd
beklemezdim
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta