Rab Duvarı Şiiri - Manolya Şiir

I.
Binlerce yıldır uyuyan bir aptal görüyorum
Duvara çakılmış yalnız çivi
Suçlamadan duramıyorum geçmişi
Düşmüyor yakamdan

Ne zaman ki önümde aydınlık bir ışık görüp
Kaçmaya çalışsam
Tutmuş kapüşonumdan

Niye olmuyor
Niye titriyor kahrolası bacaklar
Birilerine muhtaç olunmadan yaşanılamıyor mu
Niye diye bağırsam
Çok cümle firar edecek dudaklarımdan

Ey yüce
Nedir bu eziyet
Doğrultamıyorum belimi
Ey yüce
Bıraksın artık peşimi

Fesleğen koksun yollarım
Gökyüzü aydınlık
Yeni bir ruh
Yeni bir beden
Ey yüceler yücesi
Bitir bendeki bu kederi

ömür silgi tozlarının arasında mı geçecek
kafamı kaldıramayacak mıyım
nefes alamayacak mıyım
yalvarıyorum
önünde eğiliyor haykırıyorum
bitir bitir bu işkenceyi

ne azad et beni başıboş bırak
ne de sık ruhumu suyunu çıkar
övgü istersen övgü itaat istersen itaat
yeter ki aç gözümü
uyandır beni
ulaştır beni.