Eğik duran kahve cezvesiydi gözlerin
Kutup yıldızına ulaşmak için baktığım
Karanlık tenhalarımı aydınlatırdı izlerin
Demli bir şiir tadında kapına bıraktığım
Pusulası kaşların olan nehirdi saçların
Ömrümün sebebi diye diz çöktüğüm
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar



