Haykırmak istiyordum gülümserken buldum kendimi.
Koca koca kazanlar kurulmuş küllenmiş ateş.
Ses yok herkes lal duyanda zaten oralı olmaz.
Haykırıştan korkuyorlar tek çare gülümsemek zaten.
İçimin yangınları ve susmak, gülümsüyorum haykırarak.
Hayretler içerisindeyim kocaman olmuş göz bebeklerim.
Cesurum hem de çok dudaklarından öpecek kadar.
Beyaz gül narin eller bir ruh var narin gülün.
Umarsız en vicdansız görmüş bahar meltemini.
Sana beyaz güller veriyorum zor günlerde açan.
Yalnızlığımın içinden dalından koparılmadan.
Hem güneşte hem de gölgede sulamadan büyüttüğüm.
Yaz sıcağında üşüyen kansıza inat, al senin.
Yağsın dört bir yanına çiçekler, birde güller olsun.
Benden vazgeçmeyen mevsimlere gülümsüyorum.
Bende yaşamaz deniz bir tek dokunduğum canlılar.
Neresinden baksam yaşıyorlar gözlerim kamaşır.
Kenan Gezici 15/06/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 15.6.2025 18:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!