Pulsuz Mektuplar Şiiri - Aydın Ahmet

Bilmem hangi ay, hangi gündü
Sana yazdığım mektuplar
Bir çekmecede boynu büküktü
Öyle düşünceli kaldılar
Bir haziran akşamıydı sanki
Gece ve nem,
Her biri o vakit yazıldı
Ağustos böcekleri şarkı söylerken
Yalnızlık bahtımıza kazındı
Eski şarkıları dinlerken
Kavuşmak için çok geç,
Ölmek için çok erken
Buruk bir tadı kaldı hatırların
Ve bir de o pulsuz mektuplar
Gezdiğimiz çay bahçeleri
Nerede saçlarını tarayan rüzgârlar
Bir gülkurusu kalmış sadece
Hani kalemin titrediği
Tek şahidim gecede
Rahat adamım sanma;
Hem ağladım hem yandım
Yazdığım her hecede
İlk kez sarıldığımız
İlk kez darıldığımız
Ve ilk kez birbirimizin omzuna
Başımızı yasladığımız
Bir bayram sevinciydi sevdamız
Öyle uzak ki şimdi o günler
Ellerini tutup öptüğüm o dünler
Bir kalemle bir kâğıda sığdıramam
İşte o yüzden pulsuzlar
Sana yazdığım mektuplar
Söylesene,
Sevmiş miydin benim gibi
İçinden de olsa söylemiş miydin?
Senden beklediğim kelimeleri.
Artık öyle uzak ki şimdi
Haykırsan da duyamam artık
Seni çok seviyorum deyişini
Bir kalemle yaraladım hepsini
Ve bir kalemle yargılayıp
Bir kâğıda mahkûm ettim
Astım birer birer hepsini
Diyemediğim her şeyi
Seni kalbime mühürlediğim gibi
Bir çekmecede şimdi umutlar
Artık göndersem de alamazsın
Çünkü pulsuzdu o mektuplar