Kendine insan olmak kaynağını soruyor sorgulayış.Kaybettiğimiz onca alışkanlığın gölgesinde modernite edilmiş etiğini etlerin sıcağına bırakmış iç güdülerin güttüğü oncaların oncası yeşerir kara bahtımızın üstünde.
-Üstün olan ile üstünde olmayı yaşıyoruz. Üstünlüğün çıplak cümlelerinde en üste olmayı güder olduk. Kim ile kimlik arasında sızan kendini kaybediş pusulasında pusu kurulmuş.
-Sevmek bile sevmeye fayda. Hangi soya ait belli değil soysuzluklarımız. İnsan ile insani kalmak arasında kalmamışlarımız var.
-Önyargımız önden başlar bizi ruhu ezmeye. Ötekileşmenin
tartısında kaybedenleri darası yok. Kazananlar her hazı kazanç kapısı olarak görmeye yaşayan kör kütük.
-Firar ettik Ayşe’ttin
-Zihin açıklığımız başka algılara odaklanmış durumda. Sosyal ağların ağasıyız her birimiz. Benzerlerimiz çok .Hiç tanımadıklarımızın hiçiyiz, bazen her şeyimiz.
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta