Hafif yağmur çisiyordu; sokaklarda
Kara şemsiyeli insanlar vardı; her yanda
İnce bir sis çökmüşken, yüreğime
Fırladım, gittim, şimdi bedenim dışarıda
Islanıyorum, gömleğim yapıştı tenime
Ağır adımlarla yürümek sardı beni, yağmurda
Şemsiyem yok ya; elimde
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta