Pranga Eskitmek Şiiri - Sinan Bayram

Ayak bileğimde zaman ağır,
Paslı demirle ölçülür gün.
Her adım, taşta yankılanan bir ömür,
Ve her gece, içime çöken bir hüzün.

Pranga eskitirim sessizce burada,
Bir hayalin üstünde döner dururum.
Ne yıldız var dokunacak kadar yakın,
Ne de bir ses var ki ben olayım onun.

Taş gibi suskunum, duvar gibi eski,
Ama içimde hâlâ yankı var.
Bir sevdanın cümlesi kalmış aklımda,
Belki o cümleye vurur hâlâ bahar.

Zincir sürüklemek değil bu yalnız,
Bir sabrın, bir direnişin izidir.
Demir aşınır, et yıpranır, ruh yorulur,
Ama bir bakışın hayali… hep tazedir.

Eskittim prangayı, giydim yılları,
Küstüm zamana, sustum hayata.
Ama hâlâ içimde bir türkü durur,
Bir gün söylenmek için haykırmakta.

Sinan Bayram