Portatif Kalp Şiiri - Berke Selman

Dökülüyor antik evlerden kepek,
Demir duygulardan toz, pas yığını,
Başımdan kavak yaprakları…

Aşk, kamışların içinde pusuda bekler,
Sınırı aşana gösterir mızrağını.
Ölçülü sevmek bir çözelti eylemi;
Zehrin arınır, bulabilirsen karşılığını.

Dilinden reçine akıtan çoktur…
Hobbitler bilir, çingeneler de:
Aşk beklenmedik bir yolculuktur.

Beklentiyle döşenen yol uzanır
Nevada çölünden tuz gölüne.
Sevenlerin dudakları korkuluktur;
Haliyle açmaz bıçak ağızlarını.

Sevmek, böğürtlen toplamaktı
Dikenli çalılardan salkım saçak.

Ve aşk bir “doğru yer” meselesi;
Belki yosunlu bir göl iskelesi…
Onu bulana dek kalbim portatif.

Ne omuzlarım bir yastık,
Ne de uykularım hafif.
Doğduğum şehirde yabancıyım artık.

Kozmik bir tuzak, davulcu kadınlar,
Aşkı bu şehirden defetmektedir.