Soğuk bir şubat akşamı
Gün yavaş yavaş kararmıştı.
Her yeri bembeyaz kar kaplamış,
Aşırı soğuk, her şey donmuştu.
Babası ölmüş, anası ağır hasta,
Yokluk, yoksulluk yanı başında.
Evde soba yanmıyordu.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta