Pişmişiz Şiiri - Bekir Dalkıç

Ne?
Ölmüş mü?
Aman!
Ne zaman?
Nasıl olur bu, nasıl?
Daha dün gördüm onu.
Gelip geçti önümden süzülerek,
Selam verdi, sohbet ettik bir fasıl.
Vah?
Vah ki ne vah!
Arkasından yas tutuyoruz gidenlerin.
Ağlamaktan pas tutuyoruz.
İçin için çürüyoruz aralıksız üzülerek.
Eyvah!
Bak içim cız etti yine!
Birden hızlanıverdi kalbimin bileğindeki nabız.
Çırpındı garip.
Yana yana, bir o yana, bir bu yana.
Koşuşturdu telaşlı.
Sanki oğullar onun oğlu.
Sanki kızlar onun kızı.
Lakin bir ananın yufkasıyız hepimiz.
Pişmişiz.
Ne olur ölmesinler.
Ne olur ölmesinler.
Ne olur ölmesinler.
Bir şey söyleyin...