Pişmanlık Tabutu Şiiri - Selcuk Arısoy

Çok yalnızlık yaşadım ama bu yalnızlık başka,
Bir araba arkasında götürülüyorken mezaristana.
Nice dünya yolcusu geçip giderken yanımdan,
Bir gariplik çöküyor üzerlerine ve dillerinde dua.
Güneş ve rüzgâr dokunsa da tabutumu okşayarak,
Arkamda sevenlerim son vazifesini yapacak.
Gönlümün istediği yere çok yolculuk yaptım da,
Cenaze arabasına bineceğimi getirmemiştim aklıma.
Asıl vefasızlık ve kalp sızısı ne demekmiş yaşarken,
İstesem de dökülmüyor gözyaşlarım artık gözlerimden.

Esirgediğim ne kadar güzel duygu varsa sevdiklerimden,
Pişmanlık tabutuna gömüldü hepsi birden.
Hiç ertelemedim düştüm peşine zevk ve sefahatin, gaflet ile yaşarken,
Kahkahalar eksik olmazdı sözde dost meclisinden.
Elde edemediğim nice dünyalık için, nice aşk için gecelerimi
sabahlara katarken,
Dünyada duymadığım kalbimin sesini,
Şimdi çığlık çığlık pişmanlık tabutunda duyuyorum ben.