Pişmanlık Şiiri - Murat Ülkü

Pişmanlık,
Bekleyenlerin değil,
Gelmeyenlerin olacak...

O vakit,
Yarım kalan cümleler,
Sessizliğe gömülecek...

Ve o zaman,
Elinde kalan tek şey,
Boş bir avuç olacak...

Ve o an,
Beklenene açılan kapılar,
Sonsuza dek kapanacak...

İşte o an,
O avuçta kalan boşluk,
Yüzünde bir çizgi olacak.

Gelmeyenler dönecek belki,
Belki pişmanlık,
Kapına vuracak.

Ama o kapılar,
Ne kadar zorlasalar da,
Bir daha açılmayacak.

Bekleyenin kalbi,
Artık
Bambaşka bir hikaye yazacak.

Bu yeni hikayede,
Bekleyişin esaretinden,
Kendi özgürlüğüne uyanacak.

O boşluk,
O avuçtaki boşluk,
Artık umutla dolacak.

Ve o zaman görecekler,
Kapının dışındaki soğukta,
Ellerinde kalan boşluk,
Asıl kendi kayıpları olacak.

O kapı,
Sadece onlara kapanacak,
Çünkü bekleyen,
Artık kendine dönecek...

Ve kendine döndüğü o yolda,
Bulacak aradığı huzuru.

Yüzündeki çizgi,
Artık bir pişmanlık değil,
Bir olgunluk izi olacak.

En büyük kayıp,
Kapıda duranların değil,
Hiç gelmeyenlerin olacak.

Çünkü hayat,
Sadece kalbini dinleyene,
Yeniden başlayacak.