Pişman değilim Şiiri - Alparslan Gürlek

Yokluğun bir iğne gibi batarken canıma,
Ben acıma yabancıyım, acım bana,
Yıllardır kapısı kilitli şu gönlüme,
Bir seni aldım, pişman değilim.

Öylesi dönerken bana sırtını,
Yüzüm hep sana dönüktü,
Şu kalbim senden önce sönüktü,
Seninle doldurdum içini, pişman değilim.

Şimdi ne güzel sesin kaldı ne tınısı,
Bu sükut beni boğuyor her gün,
Diyorum ya, sende kaldı canın yarısı,
Göz göre göre verdim, pişman değilim.

Şimdi özlüyor musun diye sorsalar bana,
Yanıtımı herkesten iyi biliyorsun,
Döner miyim diye soracak olursan,
Bilmiyorum, hiç pişman değilim.

Demek ki seni de böyle sevmeliymiş,
Uzaktan, sen bile bilmeden hem de,
Ne olur mutlu ol gittiğin yerde,
Ben sende kaldım, pişman değilim.

Bu kapı daima sana açık kalacak,
Çalsan kim o bile demeyeceğim,
Belki her gün daha da özleyeceğim,
Özlemek bile güzel seni, pişman değilim.