Pirim Şiiri - Hayrullah Gülsün

Pirim, atam!
Geride kalan son varlığım,
Sevgisinden içmeye doyamadığım,
Gölgesinde yaşamaya kanamadığım.

Hayatın ağır yükünü omuzlarında taşıdı yıllar yılı.
Nice yıkıcı fırtınalar gördü, sarsılıp da yıkılmadı.
Ulu bir çınar gibi dimdik ayakta kaldı.

Kutup soğukluğu esse de yüzünde,
Çöl sıcaklığında sevgi besler yüreğinde.
Aslanın ağzındaki ekmeği, çekip alan ellerinde
Nasırlar dizilmiş cesur asker düzeninde.

Dakikalar damla damla döküldükçe zamandan
Güzelliği yavaş yavaş eriyip düştü endamından
Dağ gibi boyu büküldü, dal gibi oldu.
Dalgalanan siyah saçları kar beyazına döndü.
Ne olursa olsun, seviyorum hala onu.