Pınar Önalan Şiirleri - Şair Pınar Önalan

Varlığım sensiz cefa içinde
Deli divane oldum ben hasretinle
Yeter ki; bir kere
Gir düşümede
Razıyım EFENDİM
_______YAK BENİ

Yaralar derin
Gönüller hüzünlü
Bahçelerde
Dikeni batmayan
Güller bile ağlıyor
Yüreklerde son damla

Gömleğinin kokusunu
Yakup’tan öte
Kim duyar Yusuf’um...

Göklere şahlansa insanlar
nerden bilsinler senin sırrını

Bu gece uzun uzun düşündüm
Dünya mı hainlik ediyor bana
Ben mi hainim?
Dünya mı söz dinlemiyor
Ben mi sözümün eri değilim

ipin bir ucu sensin
bir ucu ben
hayatın bir adı sensin
bir adı ben
şu kainatın
gökyüzü sensin

bir ses duyarsın
taaa en derinden
rotası değişmez sandığın
aşklar yaşarsın..
uçsuz bucaksız hayal denizinde
senin sevgine el değmemiş sanırsın..

...
yetmiyorum kendi başıma
ille bir ben daha lazım bu yürek yangınıma...


....... oğlan çocuğu gibi cesur yürekli kızım.seninle aşacağız bu bitmeyecek dağ yangınlarını.içine düşeceğiz ibrahim -i aşkın.Kahkaha atacağız halimize gülenlere. gülsünler...

SULTANIM - MURAT GOGEBAKAN
________________________________________________________________
Ahh efendim
Kalbimin yegane sahibi

İmzamı atıyorum
varken göremeyenlerdeniz
yokluktan neşrolmuş özümüz
biz
_gitmelere sevdalı_

bazen dokunmak istemezsiniz hiç bir şeye...bu önemsemediğimizden, değer vermediğimizden kaynaklanmaz..ama sanki bir güç SUS PAYI dokundurur ruhumuza...
tıpkı Zekeriya Peygamberin duasının kabul olduğunun ifadesinde ki susmak gibi...hergün suladiğımız çiçeklerimizi bir defa sulamasak yaprakları sararmaz,kızmazlar bize! ! ...ama insanoğlu birdefalık susmalarda hemencecik yan çizmeyi seçer...yani güven bir anda yok olur...yani RABBİMİZİN MÜ’MİN; güven veren ismi unutulur... eğer her sus payı bir güven eksikliğini anlatsaydı ister miydi? rabbimiz Zekeriya Aleyhisselamın susuşunu...Yahya’sını 3 gün susmasının neticesinde bahşedileceğini buyurur muydu? ...susuşlar,suskunluklar; duruşlar,durgunluklar da rabbimizin bizi önemseyişindendir...ve efendimize ALAK SURESİYLE gelen ilk vahyin ardından Cebrail’in susuşu,rabbimizin vahyi durdurması misali....insanında ömründe işte bu misal fetret devirleri oluyor...kesilmeler ve susmalar öyle ki; bir defalıkda olsa bozuyor tüm dostlukları,sevgiyi,saygıyı...güzel sözler birden güven kırıcı ve yıkıcı sözlere dönüşüyor...
oysa bizim sonsuz susgun dilimize rağmen rabbimiz bizi sözleriyle,yaşattırdıklarıyla
asla ve asla yalnızlığa itmiyor herşeye rağmen tüm güzelliklerini dokunduruyor kalbimize..KALBİMİZİ KALPLİĞİYLE BIRAKMIYOR; YÜREKLEŞTİRİYOR...YÜREKLERİMİZİDE BEŞERİ AŞKLARIN SAHTE SEVGİSİNDE KONAKLATMIYOR..YÜREKLEŞMİŞ KALBİMİZİ BU SEFER İLAHİ AŞKLA GÖNÜLE ÇEVİRİYOR... bütün bunlar anlatıyor ki gönlümüzü heran ümidi elinden çekecek şeylere bağlamamalı,kim ne derse desin kanmadan bir tek sonsuz

güvencemizin rabbimiz olduğunu unutmamalıyız ve yaşadıklarımızlada anlamalıyız ki...ALDANIŞLARA,SÖZLERE KALBİMİZ KANMASIN...