Peronlar dolusu pişmanlığı
ruhsuz bedenlere yüklüyorlar
ışık hüzmesi girmeyen demir yığınları
buharlaşıyor haybeye pencereler
camlar ardından ölü bir balığın bakışları
andırıyormuşçasına bakıyor tüm gözler
hıçkırık sesine karışıyor iken siren
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta