Perde Arkası (şiirimsi) Şiiri - Leyla Işık

Rüzgar.... tozu toprağı birbirine katan, deliler gibi esen rüzgar.... Öfken içimi titretti bir an. Açık kapımdan uçuşan perdenin çırpınışları gibi. Hava da karardı. Sanki, bulutlar dudak büktüler,ağladı ağlayacaklar birazdan. Dışarda komşu kadınların telaşlı konuşmaları 'hava yağmasa bari...şu rüzgarda nerden çıktı.Allah aşkına! ' Kimi havaya kimi rüzgara sitem eder. Ben se bulutlara...kararan yüzleri beni rahatsız eder.

İçimde bir sıkıntı işte benim fırtınam o zaman kopar. Bulutlar gibi kolay ağlayamam ben. Boğazıma tıkanır yumrukların binlercesi. Göz pınarlarımda donuklaşır,ağırlaşır göz yaşlarım. Ta ki göz kapaklarım taşıyamayana dek, göz yaşlarımı. Her biri ayrı bir nehir olur süzülür yüreğimden.İşte! böyle ağlarım ben.Ayrıcalığım yoktur sessiz akan nehirlerden.

Yer gök boz bulanık
güneş elini eteğini çekmiş yerden
pusuda bekliyor akşam
akşamla birlikte çekilecek perdeler cama.
gündüzü yırtan uğultular...
karmaşalar bitecek,
sokaklar yasını tutacak vefasız günün.
ve
uçacak gökyüzündeki son kuş ta yuvasına.
belkide uçamayacak...
çevresini saran akşamın alacasını yenecek gücü bulamayıp ta.
belki birazdan gökyüzü yırtılacak
öfkeyle homurdanacak bulutlar.

İşte! ...gök gürültüsü. Nerede o mavilikler? Yoksa gökyüzüne kara bir perde mi çektiler? Yitirdiğini arar gibi çakıyor şimşekler. Camda iri bir damla. Bir daha...bir daha...işte yağıyor yağmur,camları dövercesine.

Şaşkın gökyüzündeki son kuşta
uçmalı mıydı acaba?
hazır kanatlanmışken...
gök yırtılmışken....
görünmez zincirlerden,prangalardan kurtulmuşken...
uçmalı mıydı?
yorgun mu düştü yoksa...
kendini mi sorguluyor?
korkusu niye,uçmak istemiyor mu bilinmeze? ...
görünmez zincirler prangalar yeniden sarar diye.

Hazır kanatlanmışken geri dönüş niye? Bedeli ağır olacak belki. Ulaşacak,özlediği doruklara belkide... Öğrenmenin yolu deneme, atılan adımların bedeli ağır değil mi? Kanat çırpmalı uçmalısın gökyüzüne yüreğindeki sevgiyle. Ağır olsa da bedeli...

kanatlandı yüreğimde sevgiler
gökyüzünün sonsuz maviliğine
kırıldı zincir,
kelepçe...pranga birer birer
özgürüm şimdi kuşların yerine.
yıkıldı yasaklı duvarlar,
güller açıyor süngülerde
yavaş yavaş söküyor şafak
bir ışık doğuyor...
sanki
tüm dünya ellerimde.
susturdum çığırtkan kuşları
rüzgardan kanatlarım var benim de
bürünüp aydınlık sabahları
uçabilirim artık gökyüzünde...
çıkardım bu günü
düş dünyasından.
uyandım sanki
kış uykusundan
yaşıyorum sonsuz güzelikleri
kurtulup perde arkasından...