Pembe Düşlerim Şiiri - Nihat Kuruyer 3

Yine kapanır demir sürgülü kapılar.
Sıra sıra dizilmiş ranzalar ve ben
Hasret kokan üç beş türkü dilinden
Bir nefeslik hayallerin kollarında
Sana gelmek vardı ...

Öyle rahatlık canımıza değmezdi, pek işte
Karanlık çökünce, gecelere
Yüreğimin mazgalları bir bir kapanırdı
O seninle kurduğum güzel hayallerimin kanatları kırılırdı.
Siyah, ötelenmiş zenci bir bedene dönerdi düşlerim.
Hayatta yediğim tokadın izi yüzümde
Beş parmak duvar hatırası gibi dururdu.

Geçen şu dört duvar arasında, tek tabanca
Döner dururum kendi mahzenim de
Bin bir çile düşerdi avuçlarıma.
Seni düşünsem, ovalarım dağlarım
Buralarda öyle çat kapı. hatır sorulmaz
Bir fincan sütlü kahve içmek
Aşık Veysel den yanık bir türkü dinlemek
Duvarlar seni duymaz ki, sevdiğim
Sarhoş kapısına kuma gelmiş gibi
Utanırsın havlu çamaşır asmaya bile.

Bir yudum umut, bağlamıştık gönül dalına
Herkes gibi bizde, sevda düşlemedik mi
Peki gördüğümüz, neyin düşüydü.
İşte bu yüzden isyanlarım aktı yüzüme
İşte bu yüzden dilim dolandı dilime
Ay gitsin yeter ki, sen kal yine benimle.

Anlamadım ki seninle kurduğum
Küf kokulu yastığa bağlanmış düşmüş
Bağırsam üç duvar ötede sesim duyulmuyor.
Yine sürgüler kapansa da, sen kal benimle..

Öyle, çok göz yaşı döktüm ki dünyada
Hep kaderime, say gitsin dedim
Mahşere bıraktıklarımı saysaydı gardiyanlar
Dört kitap önünde kurumaz da kurumaz.