Yine gecenin karanlığında yalnızım.
Sessizlik kucak açtı, ona misafirim,
Sevgimin uğrunda sefil bir esirim,
Senin uğrunda, senin yanında biricik sevdiğim.
Dertlerini silip atmak isterdim yıldızlara,
Yanında iken verebilmek sonsuz mutluluğu.
İnan ki elimden geleni yaptım sana,
Anlatmaya çalışırken sevgimin gerçek olduğunu.
Yitirilen umut sevginin külleridir,
Kalbinin köşesinden gelir beyninden uçar gider.
Yeşermezse umudun, her geçen gün yeniden,
Kalan bir tutam mutluluğun da hayal olur biter.
Hesaplamak zor ne kadar zaman kaldığını,
Anlamak zor neye aldırıp, neye aldırmamayı.
Bazen hayat kabul etmese de istediğimiz gibi olmayı,
İnan bitanem, ben her zaman paylaşırım gözyaşını.
1999
Ufuk ÇobanKayıt Tarihi : 2.8.2005 07:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!