Yalnızlığın ayak izlerine hürmetim vardır,
Varlığın öldürürken, yokluğun süründürdü.
Gecenin ay ışığı senden daha yoldaştır.
Yokluğun ağlatırken yıldızlar güldürürdü.
Kaç kalem kırıldı gönül heybemde,
Yalnızlık kalemi kırılmaz bende,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta