Pastoral Capriccio Şiiri - Gültekin Avcı

Horoz sesleri yankılanır kıyılarda
gölün dalgacıkları kıyıları yalıyor
Küreklerden süzülen damlalar
tatlı şıpırtılarıyla suya dökülüyor
Sazlıklarda kaybolmuş ördek
sudaki yaprak gibi sessizce süzülüyor
Ay ormanların ardında gizlenir
kayık gölgeli suda kayıp gidiyor
Uçuşan sineklerin senfonik uğultusu
yaşlı bir orgun sesini andırıyor
Yazın sarhoş ettiği çekirgeler
çılgın ve sermest ötüşüyor
Ormanların berrak kubbesi altında
bülbüllerin balatları çınlıyor
Bulutlar toprağa kadar alçalmış
şafağın kızıllığı büyülüyor
Sıra sıra dağlar, yamaçlarında bağlar
nehrin yeşil gövdesi kayıp gidiyor
Küçük bir çam ormanı, kale yıkıntıları
suyun yüzünde beliriyor
Dalgasız ve kıvrımsız bir nehir
yüzünde yaldızlı halkacıklar titreşiyor
Irmağın üzerinde dalgalanan sis
ince bir bahar yağmuru yağıyor
Gölün üstünde beyaz bir buğu titrer
uzak yıldızlar kıvılcımlanıyor
Sularda salınan şefkatli yosunlar
zamanın yaşlı elleri gibi titriyor
Yağmur damlaları nehrin giysisine
değirmi işlemeler çiziyor
Denize kavuşmayı özleyen nehir akıntıyla
titreşerek sürüklenip gidiyor
Toprakta gezinen karıncalar
sessiz bir sabır ayini yapıyor
Kıvrımlı bir patika ötelere uzanır
ayak izleriyle dolu, hikayeler fısıldıyor
Yaprakların üstünde gezinen güneş
altın pullarla suya yansıyor
Akşam usulca tepelerden süzülüyor
sırlı göller aynaya dönüşüyor
Ay usulca yükseliyor yeniden
ormanın karanlığını gümüşe boyuyor