Paslı Salıncak Şiiri - Şair Ezher

sessiz olun!
sesler sallanıyor...
kuşlar düşecek...

gecenin ipinde sallanırken
saçlarımı tarıyor zaten yok elleriniz...

gölgeme ilişiyor
yanıp sönen çocuk sesleri
hayallerimden devşirme
paslı bir salıncak
fısıldıyor yaşadığımı

telaşa düşüyor ay ışığı yüzümde
saçımın neresinde duracağını
şaşırıyor sönmüş yıldızlar

balkondan sarkan uykunuza
karışıyor eskimiş
insanlığınızın kokusu
katlettiğiniz çocuklar saklıyor
görmediğiniz rüyalarınızı

duruşumun ıssızlığında
pır pır edip sönen annemin sesi
size de söylemiyor o
sevdiğim ninniyi...

gitme vakti derken
ağzı yok bir çocuk
saçlarım ellerimi asılıyor
mavi kirpiklerim saplanıyor
kara düşlerinize...

rengimi döke saça
sürüklerken geceyi
baş aşağı tutup
silkeliyor beni ay dede
çocukluğunuz çıkıyor içimden
birde yaşadığımı
fısıldayan paslı salıncak

neden susmadınız?
düştü işte bütün kuşlar...