Adam
yıkık gitti.
yılgın gitti.
Ne yosun tutmuş taşları iskelenin
gitme dedi,
ne martılar döküldü yollarına.
Onca seneyi sırtladı adam
bir hırsız gibi
kendi evinden
kırık gitti,kırgın gitti.
Zaman
paslı bir çiviydi karanlıklarda
kanadı.
ve kusmuğunda gecenin
tuzla buz oldu.
Kayıt Tarihi : 1.5.2004 14:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)