Çoğu aşığın tek isteğiydi belkide bir papatya yaprağı.
Ya da yazılıp ve bir daha silinmemek hatıralardan.
Yeri geldiğinde kirpik olmak,akan göz yaşını tutabilmek için.
Kararlı kararsız ağlama deyip teselli vermek.
Ağlamasını ne kadar çok istemese bile yürekten.
Sırf o ağladı diye ağlayasının geldiğini gizleyebilmek.
Onun da kendi yüreğinde senin yandığın gibi yandığını bilmek.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta