Zulme karşı yeter deyip ölen bir çocuktur bakışlarımdaki fikir çilesi,sen bir zulümdün kirpiklerinde ölüm güzelliğini barındıran.mavinin derinliklerinde gördüğüm teklik,aşkımız ne kadar çoksa biz o kadar tektik.sus bana saçlarını şah damarım bellediğim,gözlerin yeter ağzını yorma ben meçhule,dudaklarındaki zerafetten bayılabilirim, ellerin gül tomurcuğu papatya kızı...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta