Papatya Şiiri - Nurcan Göksel

Anamın adı toprak
kalbi küt, küt atıyor.
Çünkü az sonra
ben geliyorum…

Birden bir özgürlük
kucaklayacak beni
sonra
bembeyaz yapraklarım olacak…

Artık
sapsarı gözbebeklerimle
güneşe gülümsüyorum,
karışıyorum
yerim kardeşlerimin yanı
olacak…

Bembeyaz
bir sele dönüyorum
anamın yüreğinde
şimdi…
aşıklara sır veriyorum…

Anamın adı toprak.
özünü içimde hissediyorum.
Bembeyaz yapraklarımla ben
her güzelliğe
ortak olacağıma
söz veriyorum…