Pablo Neruda Şiirleri - Şair Pablo Neruda

Geliyorlar,geliyorlar

Gemileri gör varıyorlar kalbim.

Magdalene üstünde gemilerdir,

(Seçme)

1
SOKAK DOSTUM

Prag sokaklarında kıştı

Güherçile ülkesindeyim bilinmez kahramanlarla
Gezegenin sert kabuğunda,
İnce ve bereketli karı,
Küreyen ve kazanlarla:
Onların toprak ellerini övünçle sıktım
Bana:

Niçin öldün Nâzım?
Ne yaparız şimdi biz
şarkılarından yoksun?
Nerde buluruz başka bir pınar ki
onda bizi karşıladığın gülümseme olsun?
Seninki gibi ateşle su karışık

Ölü bir arkadaşın yasını tutuyorum,
Benim gibi iyi bir marangozdu o da.
Birlikte sokaklarda ve düzlüklerde gezdik,
Ve savaşlarda, kayalıklarda, hüzünlerde.
Nasıl da görürdü her şeyi
Benim için: Bir torba ışıltılı kemik...

Bir ağaç dibinde enseledik,

Valdivia’yı.

Soğuk güneşin,

Önce, toprak dayandı
Araconya karı
Beyaz bir ateş gibi yaktı
Saldırganın ayaklarını

Parmakları soğuktan düşüyordu

Gök araçları gidip gelecek
Yıldızlar arasında.
O canım ayı çalmak
Ve eczanelerimizi kurmak için oraya
Çıkacaklar habire!

Fırıl fırıl bora,Kopolikan,(*)

Sırlı kökünde büyüdü,

Ak gürgenin!

(Seçme)

Ne hakkın olacak,
Ne, bir şeyciğin.
Sen, Amerikaların,
Terkedilmiş oğlu,