Özünden bâhaber bolğan kişi, insân-ı cânâdur,
Ki cânâ bolğan insânlar, olâr merd-i ma’nâdur.
Hakk’dan başkasın bilme cümlesi anıng zuhurıdur,
Tamamı cümle-i ekvân heme a’lâ vü ednâdur.
Görinen cümle-i ekvân zuhurât-ı İlâhîdür,
Merâtipten özini eylegän izhâr Mevlâ’dur.
Mezâhir oldı bu ekvân anıng ismi irur mahlûk,
Mezâhirden olan zahir biling ol Rabb-i A’lâdur.
Mezâhir bi lki zahirdur ki mazhar anla batındur,
Ki zâhir sûret-i esmâ, ki muzhir bil müsemmadur.
Hakikat kevn-i câmidur ki insânî durur berzâh,
İkisi oldı Hak’dâm cem’, anıng kim sırr-ı kübrâdur.
Vucûd-i âdemide nakşolubdur sırr-ı Kur’ânî,
Ki nakşini vucûdunda bulan, insân-ı dânâdur.
Özini bilmeyen âdem, hakikat ârif olmadı,
Hakikatte olan ârif ki ol, insân-ı ma’nâdur.
Derûnun kenzine yol bul ki ol kenz-i Hakk’dandır,
Derûnun Sâdık Pervâne bilesin beyt-i Rahmandur.
Ejder Gülkokar fakirül Melâmi
03,08,2023 Ankara Kızılay
Malik Ejder GülkokarKayıt Tarihi : 27.8.2025 12:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!