Özlem Geray Şiirleri - Şair Özlem Geray

Bekleme!
Çok geç oldu..
Tren de kaçtı,vapur da.
Yayan kaldın sen.
Koşma yetişemezsin aşka,
Çok ah aldın sen!

-gittiğin günden beri-

Her şey bıraktığın gibi
Yerli yerinde duruyor
Seni sadece zaman beklemiyor
Bu eller tüm anıları mıhlayıp astı da hayata

Neden olmuyor böyle biliyor musun?
Çünkü sen sensin, ben de ben
Ne sen ben olabilirsin, ne de ben sen
Farzet olabildik diyelim
Farkımız kalır mı birbirimizden?
Ne anlarız o zaman biz bizden?

Sen buna aşk mı diyorsun;
Ben neler gördüm!
Ne sağanaklara tutuldu sevgililer
Ne fırtınalarda savruldular; bilmiyorsun..
Bir yar için vurdular-vuruldular
Durdurulamadılar!

Herkes yaşarken hayatını
Zevk-ü sefa içinde
Bana düşen yalnızlıktı
Bunaldım.
Acılardı bana kalan;
Her acıdan payımı

İşte açıyorum kollarımı ilk kez kocaman
Koşuyorum bu kez “bana”, dev gibi adımlarla
Değerimi geç anladım.. -Ve- umarım geç kalmadım
Özlemişim “Ben”i ben, ramak kaldı vuslata

Bilmiyorum, çıkar mı gizlendiği maziden,

Bil ki..
Hayatın dikenli tel misali engellerinde
Senden vazgeçemedim;
Ömrün son gününde, son nefesinde
Vazgeçmem,
Ant içerim!

Gitmesene..
Daha nisanı yeni demlemiştim
Bir bardacık aşk içecektin ellerimden bu bahar
Acelen ne? Söylesene..

Geçen de aynı şeyi yaptın

Birgün
Birgün mutlaka keşfedileceğim;
Keşfedileceğim insanoğlu tarafından, yeniden.
Bir mısranın hafızada canlandığı noktada,
Bir ressamın nakış gibi işlediği tabloda..
Ya da

Sevgili & Maskeleri

Sizdiniz! ..
Akla zarar oyunlarla
Hayallerimi çalan; sizdiniz!
İnkar edip yadsımayın