---özlemler Şiiri - Nihat Kuruyer 3

Seninle bir yemeğe gittik diyelim.
İlk defa yüz yüze gelmişiz
Yemekler söylendi, sen aniden gitmen gerekti ve gittin
Ben ise senin gelmeni bekledim.
Bekledim, yemekler soğudu lokanta dolup boşaldı
Garsonların gözü hep bizim masanın üzerinde
Sen yine gelmemişsin, ama ben seni bir umutla bekliyordum.
Biz nedense hiç acı çekenlere acımıyoruz ki,
Hep gidenlerin arkasından ağlamaya alışmışız..

Düşünüyorum da,
Sen hiç gitmemiş olsaydın
Yada dönüp, hemen gelseydin
Yemek yerken gözlerinin içine bakabilir miydim
Hadi diyelim ki, sen hiç gitmemiştin
Terleyen parmak uçlarımla, ellerine dokunmak isteseydim.
Ellerin ellerime şahitlik etseydi,
Gönlün razı olur muydu. ?

El işaretiyle hesabı istemişim.
Duvarları tuta tuta kalkmışım yerimden
Özlemek- özlem ağır gelmişti bağrımıza
Umudum ve ben, kol-kola
Kalabalığa karışıp gitmek düştü payımıza.