Sokak lambasındandır aydınlık çehrem
Sinsi aydınlığı, niçin karanlığım süzer?
Toprağa serili zifiri beton parlar
Nicedir yüzüme yağan bu yağmur
Katar yokluğunu karanlığa gider
Sokak lambasındandır aydınlık çehrem
Çocukken tozlu yollarında delice koşturan
Her düştüğünde saatlerce zırıl zırıl ağlayan
Hiç olmamış oyuncağını bulduğunda sevinen
Ben değil miydim?
Buğday tarlalarında kan ter içinde çalışan
Aşk çengelinin en çarpıtılmış girdabında
Bir hicran ayazının ortasında yüreğim
Kaleleri kuşatılmış vuslat çıkmazında
Haziran sonrası kan revan içinde goncam
Bir nefes kadar uzak allı cesur sevdalar
Yaşarken hayatın en doruk noktasında
Bütün varlığımızı bir yokluğa satsak
Yalnız sen ve ben kalsa kaybedilişin tenhasında
Yokluğumuzla beraber asırlar boyu yaşasak
Ne dert,ne tasa,ne de keder,uğramaz kapımıza
Eylülle başlardı bütün çıkmazlar
Minarelerden yükselince ezan sesleri
Bir yakarış uluyan köpek sesleri
Ve her yüzyıl sınırları hasımları tarafından tayin edilir
Ortadoğulu bir çocuğun cesedi kıyıya vurur
— Geçmişten günümüze aşk üzerine sayısız yazılar kaleme alındı. Çoğu şarkılar, şiirler, denemeler, destanlar... ihtiyaç duyduğu malzemeyi, aşkın bitmek tükenmek bilmeyen doğasından devşirip çıkardı. Sizce; aşk diye bir şey var mıdır, zira bir varlık taşıyorsa aşk, nedir aşk denilen şey?
— Gerçek mana da aşkın varlığıyla ilgili kesinlik taşıyan herhangi bir söz söylemek, ne kadar doğru olur bilemiyorum.Fakat aşk yoktur diyen birisine ya da ömrü boyunca hiç aşık olmamış, aşkın A’sını dahi duymamış bir kimseye, sadece ruhunun derinliklerine eğilmesini ve orada ki sese kulak vermesini söylemeniz yeterli olacaktır.
Aşkın, ikinci bir tanrı olduğu bana göre aşikârdır. Ya da başka bir deyişle, tanrının ta kendisidir.Anlatmaya çalıştığım yalnızca; dervişlerin, evliyaların, peygamberlerin ve gezginlerin barındırdığı ilahi aşkla sınırlı değil, benzer tabularla birlikte bütün beşeri aşklarda buna dahil.Tanrının taşıdığı bütün erdemlere, yüceliğe, kudrete ve ilhama sahip, bir başka tanrıdır aşk.Onu herhangi bir kalıba sokmanız yada benzetmeler yoluyla tasvir etmeye çalışmanız mümkün olmayacaktır.
— Aşk ne derece özgündür, şayet evrensel bir nitelik taşıyorsa aşk, biricikliği sıradanlaşmaz mı?
Yüzünde acıyla çizili incecik hatlar,
Göz bebeklerinde birikmiş yakut misali yaşlar,
Avutamaz olmuş seni bildiğin uğraşlar,
Hüznünü yüreğinde saklı tutan annem.
Bir gece yarısı bıraktım sıcak yatağında annemi
Gitmeden son bir kez bakmak istedim tavana
Sulamak istedim bazı çiçekleri henüz vakit varken
Bir ırmak olacaktı göğünde annemin, ki ağlamasın
Ah! hangi çiçek solmadı dalında annem ağlarken
Önce acılar içinde kıvrandı anne
Sarıldı sonra duvardaki lal çizgiye
Çocuk görünce anneyi bir telaş sardı
Sustu, sustu, sustu ve ağladı
Çok zaman bekledi acı ile anne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!