Özgürlüğe Şiiri - İbrahim Şalvacı

gökyüzüne dağlara doğru uçuyorduk
özgürlüğü bileklerimizde taşıyarak
koşarak ağlayarak
en yakın dostumuz güvercinlerdi
sonra siz gelip çıktınız başımıza
güvercinler gittide bakkuşları saldınız başımza
Yazık
Ah Ah.. bir türlü öpüp koklayamadık güvercinleri
güvercinlerimizi yediniz be

sizinle oturmam giderim ben buralardan
yükseklere
dağlara çıkarım belki
kusarım orada yalnızlığımı yalnızlığıma gülerim

özgürlüğün adına aysel deyipte ölyle ağlarım
özgürlüğe sen dedimde kızarlarsa bana
o an aydınlığı çağırırım
bir gölgerleriniz kalır karanlık olan
bir de aşka ağlayan gözlerim

oku diye geldi emir ama biz okumadık hep okutulduk
gönlümüzce konamadık dağlara ayaklarımızın üstüne
hep dut ağacında takılı kaldı hayallerimiz
özgürlük için sönmesini beklediğimiz ateş