Ölüyorsun be adam!
Neden gülüyorsun?
Nasıl gülebiliyorsun?
Hasta bir ülkesin işte!
Niçin sırıtıyorsun?
Bu duyarsızlığa bir son
Yaşamdan ölüme varmadan
Konuşmak istiyorum aslında ben.
Yeni bir yaşama merhaba derken
Çok geç olabilir çünkü.
Konuşmalarıma bile o zaman
Suskunluk diyebilirler belki.
Tanrım
Elimdeki bu hayat
Oyuncak mıydı benim?
Anlamı neydi?
Neden yaşadım?
Yoksa yıllarca hep
Bize yasak olan ölüm ile
Yaşamaya çalışıyoruz işte.
Hem de
Deri ve kas olduğumuzu bile, bile.
Bir de
Çatırdayan kemiklerimizle
Beni sevmedi hiç!
İstemedi beni bu dört duvar!
Zaten, bana yakışmazdı bu linç!
Anladı bunu zindanlar!
Bir sen
Sen anlamadın beni.
Korku sarmış etrafı
Doğruluk yok olmuş sanki.
Vicdanlar yaralı.
Doğrudan kaçanlar var gibi.
Doğru ve yanlış karışmış birbirine.
Ben bir elin parmakları
Odalarıyım bir evin
Hiçbir parmağımı
Ya da bu bizim evin
Tuvaletiyle banyosunu
Yok edemem.
Hayır.
Ben kaçmıyorum şimdiyi yaşamaktan.
Şimdi benden kaçıyor.
Belki yarınlarımdan
Korktuğum içindir.
Ya da dündür peşimi bırakmayan.
Ölümlü olduğuna inandıramamıştık.
Ölmem dedi de
Başka bir şey demedi.
Demedi kesinlikle.
Ey, insanlık!
Ölmeni zaten istemeyiz de
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!