Ne zaman inanmak istesek birine,
ya kandırmaya çalışıyor bizi,
ya da inandırmaya kendini…
bildiğimi söylemesem, bildiğime zorluyorlar,
bildiğimi söylesem, bilmeyim istiyorlar.
sussam, konuşşan istiyorlar
Yitirmişse gerçekliğini inandıklarımiz,
Zaten yokmuş aslında var sandıklarımız..
Değişiyorsa duruma ve koşula göre samimiyetin derecesi,
Kalabalığız olabildiğine
ama yalnızız değil mi içimizde.
Günün birinde yalnız olmamak dendiğinde
cevabım olmamak olacaktır...
Nasıl da anlam yüklemeye çalışıyoruz her şeye,
yaşayabilelim, bağlanalim diye..
Sanki her şey elimizde,
Sanki biz seçiyoruz her şeyi öylesine..
Kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde
kaç kilo çekerdi yalnızlık
kaç kere ezildim altında
yaz yağmurlarının
belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları
Seviyorum bu saatleri, daha az kişi paylaşıyor gök yüzünü, daha çok yıldız düşüyor kişi başına mesala..
Seviyorum bu saatleri, kelimelerin bile seçilmişleri kalıyor karanlığa…
Samimiyetin olmadığı yerde, gerçek hiç bir şey yoktur..
Tabi sorsan herkeste samimiyetten başka bir şey yoktur..
Aforizmalar
Kendimizi bulmamız için, önce kaybetmemiz gerekiyor galiba..
Derin saflık maskesi altında saklanmış tecrübeler ile oluşmuş oyun kurgusunu anlamamız gerekiyor mesala..
Birkaç round kaybedip, yumruk yemek yere düşmek gerekiyor ulaşmak için son rounda..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!