Özge Bilgeç Şiirleri - Şair Özge Bilgeç

Bir akşam üstü, hüzünlü ve sitemli
Sanki biliyordum geçtiğin her yeri
İncecik bir tebessüm sardı ,bedenimi
Şehirlerinde gezinmek istedim de bilmedin sen

Kaldırımlarda bile konuşamadık ne toyduk

Sela'mın sedasını okuttum nefsime
Hayata düçar olmuşum
Bilemedim ki nesine,
Acılar bir köşede kıvranır iken
Bir hayâl seçipte kendime
Azlettim semaya ketum ruhumu..

Derin bir nefes alsak
Ve hep birlikte üflesek
Gökyüzünü kapayan
Tüm
Toz bulutlarına.
Maviyi özleyen

Islıklar , temaşa ettiğim nüanslar
Yerin cildini savuruyorlar
Nereden geliyorlar telaşla,kime kızdılar
İçeri girmeden duyulamayan,
Zayıf ve kusursuz.. dış sesler, ıslıklar
Rüzgarlara kılavuzluk eden fısıltılar

Titretir ruhumu hüzünlü bir hayâl
Sen kıvılcım ol
Yine yansın bu alev..

Gün binbir hayâl
Gece sırlarla dolu hüzün

Sesin bir kısrak gibi
Geçerken yıkık kentten,
Kokunu içime çektim
Kenarındaki bentten

Güçlü bir serenat

Karlar üzerindeki yeşil ağaçlar gibi..
Öyle derin ,öyle dik köklerimiz,
Ayazda kalmayı da öğrenmişiz ,
Her yeni güne merhaba demeyide...

Kar ve rüzgar öç alırken cüssemizden ..

Öylesine koyu bir sessizlik
Zamanı oyup gider
Aç gözlü bir haydut misali.
Yarınımda, raydan çıkan şekiller
Yarım kalır biryanımın yanında

Adını koymamıştım
Ne gidenin adını
Ne gelenin..
Tüm kalbimizle buyur edemedik
İmkansızlığı.

Uykuma yenildim ,rüyama uyandım.
Mutluluğa boş verdim,hüznüme sarıldım,
Savaştım kendimle,hırsımla atıştım.
Ağlamaktan usanmış,tek hasarlı benmiyim?

Sabrımla çekiştim, düşünde dolaştım